Rozdział 13

Hey :) Mam nadzieję, że tym razem nie kazałam wam za długo czekać? hehe...
Ten rozdział jest ze specjalną dedykacją dla Agnieszki, której ciasto było za słodkie ;*
______________________________________________________

Zielonooki patrzył na mnie ze spokojem wymalowanym na twarzy. Pewny siebie, wyciągnął rękę w moją stronę i lekko się uśmiechnął.

-A już sądziłam, że nic mi nie popsuje tego wieczoru... - sztuczny uśmiech za widniał na mojej twarzy

-Ooo, coś nie tak? Chyba ci go nie popsułem? - Styles miał świetną zabawę, drocząc się ze mną

-Harry, ty? Nigdy w życiu. - odparłam, aż do przesady słodkim tonem

-Więc.. mogę prosić? - z powrotem wyciągnął rękę w moim kierunku

-Wolałabym posiedzieć. - odwróciłam się i kontynuowałam sączenie swojego drinka

-Jeśli ze mną zatańczysz, dam ci spokój na resztę imprezy. - nachylił się nade mną i szepnął do ucha

Ehh.. Jeden taniec chyba mi nie zaszkodzi.. - pomyślałam i wstałam przy okazji odsuwając od siebie Brytyjczyka

Chłopak złapał mnie za rękę i szedł tyłem cały czas patrząc mi w oczy. Jego uśmiech tak mnie irytował, że chętnie bym mu przywaliła czymś ciężkim, żeby tylko zmienił wyraz twarzy. Kiedy znaleźliśmy się na środku ”parkietu” , chłopak objął mnie w tali, a ja niepewnie zawiesiłam ręce na jego szyi.

-Spokojnie, ja nie gryzę.. - szepnął mi na ucho

-Poważnie? Nie miałam pojęcia. - przywróciłam oczami

Kołysaliśmy się w rytm muzyki jakiś czas, gdy nagle ręce Harrego, zaczęły zjeżdżać coraz niżej.

-Emm.. a ty nie pozwalasz sobie na za dużo? - spytałam retorycznie

-ee.. Nie. - wyszczerzył się

-Albo w tej chwili zabierzesz swoje ręce z mojego tyłka, albo ci je połamie.. Co wybierasz?

-Marudzisz..

-Styles?

-Okay, okay.. - podniósł swoje ręce i przeniósł je na biodra – Tak lepiej?

-Gdyby to jeszcze był ktoś inny, byłoby świetnie. - odpowiedziałam chamsko.. Okay, zazwyczaj taka nie jestem, ale dla niego? Zero skrupułów.

-Dobrze, dłużej cię nie męczę.. Dzięki za taniec i... cieszę się, że przyszłaś. -uśmiechnął się do mnie i puścił. Szczerze mówią nie spodziewałam się tego. I ten uśmiech.. był inny, taki szczery.

Bez słowa odeszłam od niego i ruszyłam do kuchni, gdzie siedzieli Louis, Zayn, Niall i Perrie. Ich wyraz twarzy mówił jednoznacznie, że byli zdziwieni.

-Ja się chyba przewidziałem. Ty i Harry... tańczyliście? - powiedział Zayn z niedowierzaniem. W jego oczach dostrzegłam kroplę ciekawości.

-Zamknij się Malik. - odburknęłam. Nie miałam pojęcia dlaczego się tak do niego odniosłam. Nie chciałam, to po prostu samo tak wyszło. Byłam wkurzona, ale nie na Harrego. Jego zachowanie bardziej mnie zaskoczyło, a złość jaką wtedy czułam była skierowana do mnie. - Przepraszam Zayn. Zupełnie niepotrzebnie się uniosłam..

-Nic się nie stało. Hazza lubi wkurzać ludzi. - zaśmiał się

-Dokładnie.. a w szczególności ciebie. - dodał Lou

-Taa..

-Rox, coś nie tak? - spytał zmartwiony, Niall

-Trochę źle się czuję, nic takiego.. - uśmiechnęłam się pocieszająco

-Może chcesz się położyć? - zaproponował Tomlinson

-Nie, to na pewno tylko chwilowe. Gdzie jest łazienka?

-Prosto i drugie drzwi po prawej. - poinstruował Louis

-Dzięki. - ruszyłam w kierunku wyznaczonego miejsca

Idąc między tańczącymi osobami, wpadłam na kogoś.

-El! - próbowałam przekrzyczeć muzykę

-Oo, hej Roxi! - dziewczyna ucieszyła się na mój widok

-Widziałaś gdzieś Stylesa?

-Nie, niestety..

-Umm.. dzięki. - poszłam dalej przed siebie

Kiedy zobaczyłam, że naprzeciwko mnie zmierza Harry, gdzieś głęboko w sobie się ucieszyłam. Jednak to uczucie nie trwało długo. Gdy chłopak zobaczył moją osobę, od razu zmienił kierunek, w którym szedł.

Co się stało? O co chodzi? - zastanawiałam się przez chwilę, aż nagle mnie olśniło. „ Jeśli ze mną zatańczysz, dam ci spokój na resztę imprezy.” Widać Styles nie rzuca słów na wiatr. Jednak, to nie ułatwia mi sytuacji.

Weszłam do łazienki i stanęłam przy umywalce przed lustrem.. Ehh.. Nie mam ochoty już tutaj siedzieć. Straciłam cały dobry humor i chęć na dalszą zabawę...

Wyszłam z pomieszczenia i wzrokiem szukałam Lou. Zauważyłam go przy barku i natychmiast do niego podeszłam.

-I jak Roxi, lepiej? Chcesz coś do picia? - zaczął

-Nie dzięki. Właściwie, to chciałam cie przeprosić i powiedzieć, że wracam już do domu.

-Co? Ejj, dziewczyno nie wygłupiaj się! Zaraz będzie tort. - wyszczerzył się

-Tort? - zdziwiłam się. Czy ja o czymś nie wiem?

-No tak, na urodziny Harreha. Miał je jak byliśmy w Irlandii, więc postanowiliśmy zrobić je trochę później. Chyba o tym wiedziałaś, co nie?

-Niestety Malik zapomniał mnie poinformować o jednym, tak ważnym szczególe. Gdybym wiedziała...

-Nie przyszła byś? - Tommo mi przerwał

-Brawo..

Nagle wszystkie światła zgasły, a po chwili do salonu weszli Josh i... Ed Sheeran?! Jak to się stało, że wcześniej go tu nie zauważyłam? Z resztą, nie ważne.. Na stoliku, który pchali był wielki czekoladowy tort. Wyglądał dość smakowicie, ale nie miałam zamiaru tego sprawdzać. W tym momencie chciałam jak najszybciej stamtąd wyjść. Niestety Tomlinosn mnie zatrzymał... ehh moje szczęście.

W pewnej chwili wszyscy zaczęli śpiewać „Happy Birthday”. Stałam tam jak głupia nie wiedząc, co mam robić.

Kiedy skończyli śpiewać, Styles zdmuchnął świeczki i ktoś w końcu zapalił światło. Ludzie po kolei podchodzili do stoliczka z ciastem i brali po kawałku.. Ja w samotności udałam się do kuchni.. Jedyne dość ciche miejsce, gdzie można było w spokoju posiedzieć. Nim się obejrzałam dołączyli do mnie Niall, Sandy, Dan i Zayn. Temu ostatniemu radziłabym się do mnie nie zbliżać. Nie po tym w co mnie wpakował.

-Rox, przyniosłem dla ciebie kawałek tortu. - Horan z uśmiechem od ucha do ucha, podał mi talerzyk z deserem

-Emm.. dziękuję. - stwierdziłam, że nie będę robić już niepotrzebnych scen i chociaż spróbuję

-I jak, smakuje ci? - spytał Dan

-Trochę za słodkie jak dla mnie, ale ogólnie jest okay. - lekko się uśmiechnęłam

Po około 30 minutach siedzenia i rozmawiania z chłopakami, moim oczom powtórnie ukazał się Louis. Szybko ruszyłam w jego stronę, ale kiedy byłam już niedaleko zauważyłam z kim rozmawia. Był z nim chłopak z burzą loków na głowie..

Kurwa! I co mam zrobić?

Niepewnie podeszłam do miejsca, gdzie Styles i Tomlinson z czegoś się śmiali. Gdy byłam dość blisko, cicho odchrząknęłam. Obie pary oczu skierowały się na mnie.

-Emm.. Lou, możesz na chwilę? - zapytałam nie pewnie. Chłopak dostrzegł moje skrępowanie osobą Harrego i odciągnął mnie na bok.

-O co chodzi księżniczko?

-Wracam do domu. Nie mam zamiaru tu dłużej zostawać. Mam nadzieję, że to rozumiesz?

-Ehh, tak. Ale.. jesteś pewna?

-Mhmmm...

-Okay.

-Przeproś za mnie resztę, że się nie pożegnałam, ale nie chcę żeby mnie zatrzymywali.

-Jasne. - przytuliłam Brytyjczyka i ruszyłam w stronę drzwi. Modliłam się tylko o to, żeby nikt z chłopaków mnie nie zauważył... 

___________________________________________

Liczę na komentarze :)